Koltuklara "özgürlük" geliyor, "Koltuk takımı" kavramı bitiyor Özel günlerde, misafirlere açılan “salon” kavramından uzaklaştığımız günden itibaren koltukların da tanımı değişti. Akşam ayağımızı uzatıp keyifle dinlenebileceğimiz önünde pufu olan konforlu koltuklara talep arttı. Kişisel konfor bilincinin yayılmaya başladığı ilk günlerde dev baba koltukları talep görmeye başlamıştı. Şimdi bu keyif koltukları baba, anne, çocuk ayırmadan; modern, klasik demeden evlerimizi süslemekte. Modern çizgilerle yeniden yorumlanan keyif koltukları geçmiş yıllardakine göre ölçek olarak küçüldü. Konfordan bir şey kaybetmeden daha derli toplu ürünler, özellikle konut stoğunun 1+1 veya 2+1 olarak yoğunluk kazanmasıyla daha çok tercih edilir oldu. Yaşanan ekonomik sıkıntıları unutmak adına geçmişe dönmek, alıcı pozisyondaki son kullanıcının gençlik yıllarını hatırlatarak onları mutlu kılmaya çalışmak, Avrupalı tasarımcıların ortak görüşü. Bu nedenle yeşilin her tonunun kumaşlarda tercih edilmesi, 1970 ruhunu yeniden yaşatan, İskandinav tarzı hafif iskeletli, geçmişi çağrıştıran detaylarıyla yeniden yorumlanan koltuklara sıklıkla yer veriliyor tasarımlarda. Hatta kanepelerin üzerindeki aneannelerimizden kalma ortası düğmeli, tığ işi yukarlak kırlentler yine moda.Hareketli mobilyada, retro, modern avangard tarzların hepsini görmek mümkün. Çok abartılı parlak fosforlu renklerin kumaş kaplamalarında tercih edildiğini, koltuğun salt bir mobilya parçası değil aynı zamanda simgesel bir obje olarak kullanıldığı üretimleri görüyoruz. Ofis ortamları ile evler arasındaki keskin çizgileri kaldıran tasarımcılar, artık evlerde de ince metal ayaklar üzerinde yükselmiş hafif koltukları tercih ediyor. Az yer kaplayan, temizliği ve hareketi kolay ürünler daha çok talep ediliyor. Ne mutlu ki “koltuk takımı” kavramından hızla uzaklaşıyoruz. Bir sonraki ay kanepelerde buluşmak üzere...
